Ontdek Noordoost Thailand

Het prachtige landschap van Thailand, Noordoost Thailand

Het Noordoosten van Thailand wordt ook wel Isaan genoemd. De Isaan regio strekt zich uit van de stad Nakon Ratchisima (Korat), de noordelijke en oostelijke grens met Laos, de grensrivier de Mekong en in het zuiden door Cambodja. De afstand tot Bangkok is ongeveer 250 kilometer.

De Isaan regio is de armste streek van het land. Noordoost Thailand bestaat voornamelijk uit fijnzandige grond. Desondanks wordt de bodem bijna geheel als akkerland gebruikt (maïs, rijst, jute). Door het ontbreken van grote rivieren in het gebied is bevloeiing van de velden niet mogelijk. Hierdoor is in tegenstelling tot andere delen van Thailand vaak maar één (rijst)oogst mogelijk. Als deze enige oogst door het uitblijven van de regen mislukt, zit de boer zonder inkomsten.

Isaan is het centrum van een eeuwenoude beschaving welke terug gaat naar prehistorische tijden en de tijd waarin de Khmer volkeren huishielden. Er zijn nog steeds overblijfselen en monumenten te vinden die herinneren aan de praal en gratie van vroegere tijden. Bijvoorbeeld de prachtige, gerestaureerde Khmer tempels bij Phanom Rung en Prasat Hin Phimai.

Noordoost Thailand is op toeristisch gebied nog weinig ontwikkeld. Als u deze regio bezoekt dan heeft u dé unieke mogelijkheid om kennis te maken met de oorspronkelijke Thaise levenswijze. Er wordt in Noordoost Thailand prachtige zijde gemaakt, die u voor weinig geld kunt kopen. Ook kunt u een bezoekje brengen aan een van de paraplufabrieken waar de vrolijk gekleurde paraplu's nog met de hand beschilderd worden. De mensen in Noordoost Thailand zijn zeer vriendelijk en gastvrij, de sfeer is er heel aangenaam en de prijzen zijn lager dan in de rest van Thailand.

Reist u door de Isaan, iets wat uitstekend te doen is per auto, motor of openbaar vervoer, ga dan eens van de grote weg af en trek het land in naar de kleine dorpen. U zult zien dat de lokale bevolking voor u openstaat en u al snel zal uitnodigen voor het eten: ‘King kauw', wat zoveel betekent als ‘eet smakelijk' en ‘eet mee'. Dit kunt u gerust doen, want dat vindt de lokale bevolking prachtig.

Kortom, Noordoost Thailand heeft zeer indrukwekkende tempels uit de Khmer tijd, een gastvriendelijke bevolking, prachtige architectuur, schitterende natuurparken en bijzondere historische en archeologische plaatsen. Vele unieke overblijfselen uit prehistorische tijden en monumenten zijn hier te bewonderen.

Maak kennis met de Thaise bevolking
Wegwijs in Noordoost Thailand

Beste reistijd

De beste reistijd voor Noordoost Thailand is van november tot maart. Het is dan lekker koel en er valt geen regen. Van april tot mei is Noordoost Thailand zonnig en droog. In juni en juli begint het regenseizoen; er vallen dan 1 á 2 verfrissende buien per dag. In augustus en september is de grote regentijd in Noordoost Thailand. Alles staat dan in bloei en de natuur is prachtig groen.

Accommodatie

De mogelijkheden om in Noordoost Thailand te overnachten zijn uitgebreid. Verspreid over heel Noordoost Thailand zijn er voor ieder budget goede verblijfsmogelijkheden, variërend van topklasse hotels in Khon Kaen tot kamperen in het natuurpark waar opnames zijn gemaakt voor ‘The Beach'. Kijk hier voor een overzicht van accommodaties in Noordoost Thailand.

Vervoer

Noordoost Thailand is goed bereikbaar vanuit Bangkok, zowel per vliegtuig, trein, en met de bus.

Met het vliegtuig reist u snel, comfortabel en goedkoop naar Noordoost Thailand. Tickets kunt u reserveren op International Airport Don Muang in Bangkok, en tevens bij reisbureaus in Bangkok. De prijs voor een vliegticket varieert per vliegtuigmaatschappij en het seizoen waarin u reist. Low cost carriers bieden enkele reizen aan van Bangkok naar Khon Kaen vanaf ongeveer € 30,-. Een overzicht van vliegvelden in Noordoost Thailand vindt u bij luchtvaart.

Met de trein naar Noordoost Thailand reizen geeft u de gelegenheid om op een relaxte en comfortabele manier van de prachtige omgeving te genieten. Met de trein kunt u vanuit Bangkok de steden Nakhon Ratchasima (de ‘Poort van de Isaan'), Buriram, Ubon Ratchathani, Khon Kaen, Udon Thani en Nong Khai bereiken. Als u eerste of tweede klasse tickets koopt, kunt u comfortabel en bovendien voor weinig geld naar Noord Thailand reizen. De prijzen voor treintickets naar bijvoorbeeld Ubon Ratchathani variëren van ongeveer € 7,- voor een tweedeklas ticket tot € 25,- voor een eersteklas ticket. Tickets kunt u kopen bij station Hualamphong in Bangkok.

Ook zijn er goed georganiseerde busdiensten naar het Noordoosten van Thailand. De Thaise staatsbussen zijn comfortabel en goedkoop en zijn bovendien voorzien van airconditioning, tv en een minibar. Een busticket van Bangkok naar een grote stad in Noordoost Thailand kost ongeveer € 10,- tot € 15,-. Busreizen naar Noordoost Thailand zijn sneller dan treinreizen. Een busreis naar Nakhon Ratchasima duurt ongeveer 3 uur.

Langs de hoofdweg van Nakhon Ratchasima op circa 1 kilometer vanaf de splitsing richting Khon Kaen, is er een busterminal met verbindingen naar Bangkok, Noord- en Oost Isaan, en naar het Zuidoosten van Thailand. De blauwe bussen zijn voorzien van airconditioning en reizen vanaf de busterminal naar de steden van de Isaan. U kunt onderweg uitstappen op de gewenste plaats, maar u kunt buiten de vaste instapplaatsen niet instappen. De lokale bussen brengen u van de dorpen en kleinere steden naar grote steden met busterminals.

Naast de mogelijkheid om zelf een reis te organiseren naar Noordoost Thailand kunt u ook een reis boeken bij een van de vele reisbureaus in Bangkok. Ook kunt u een taxi afhuren voor enkele dagen. Spreek van tevoren wel even een prijs af.

Praktische zaken

Als u hulp nodig heeft op het gebied van veiligheid of te maken hebt gehad met criminaliteit, kunt u contact opnemen met de toeristen politie (Tourist Police). Deze politieagenten zijn Lees meer over veiligheid in Thailand.er om u te helpen in geval van problemen. De toeristen politie houdt kantoor in praktisch elke stad en de agenten spreken goed Engels. U kunt de toeristen politie in heel Thailand bereiken op nummer 1155.

Bezienswaardigheden per stad/regio:

Nakhon Ratchasima

Nakhon Ratchasima, ook wel Korat of de ‘Poort van de Isaan' genoemd, is de grootste provincie van Thailand en staat vooral bekend om zijn rijstbouw en zijde. Nakhon Ratchisima is dan ook het economische centrum van de regio. De stad heeft ongeveer een miljoen inwoners. Het exacte aantal is niet bekend, omdat de Thai zich gewoonlijk niet uitschrijven in hun geboortestad.

Bezienswaardigheden

Zijde; de beste zijde van Thailand wordt bij mensen thuis in de dorpen van Nakhon Ratchasima gemaakt. Stop gerust en ga even kijken; de bevolking zal dat bijzonder op prijs stellen. Uiteraard zullen zij aan uw vragen of u wat zijde van hen wilt kopen. De patronen die op een onnavolgbare wijze geweven worden, worden bepaald door het verven van de zijdedraden in verschillende kleuren. Dit is een zeer moeilijke klus. Sommige zeer bedreven wevers kunnen wel tot zeven kleurenpatronen zetten. Bekende gebieden waar veel zijde wordt geweven zijn Pak Thong Chai langs de route 304 zuidelijk van Nakon Ratschasima, en op ongeveer 100 kilometer ten noorden van Nakon Ratchasima langs de route 2 in de omgeving van Ban Sida / Bua Yai.

Khmer tempel in Pimai, Thailand
Phimai Temple; Dit is een bekende Khmer tempel op ongeveer 50 kilometer ten noorden van Nakon Ratchasima. U kunt deze tempel bereiken door route 2 te volgen.
Phanom Rung Temple - Khmer tempel; ca. 120 km zuidoost van Nakon Rachasima via de route 224 en route 24. Dit is de best gerestaureerde Khmer tempel van Thailand.
Thao Suranari; het meest populaire jaarlijkse festival van de regio is Thao Suranari: een viering naar aanleiding van de overwinning van Thao Suranari op Lao. Dit wordt gevierd van eind maart tot eind april, met uitbundige feesten en een missverkiezing.
Nationaal park bij Nakhon Ratchasima, Khao Yai National Park

Khon Kaen en Roi Et

Khon Kaen en Roi Et zijn voornamelijk rurale provincies: om die reden zijn er veel veehouderijen en textielfabriekjes. De Isaan regio ligt precies in deze provincies, een ideale manier om de taal en cultuur van de Isaan te ontdekken. De stad Khon Kaen is een belangrijk commercieel, educatief, en financieel centrum voor Isaan.

Bezienswaardigheden

Raketfestival; De Noordelijke culturele tradities komen tot uiting tijdens de bijzondere festivals die georganiseerd worden. Zo wordt ieder jaar in Yasothon (50 kilometer ten zuidoosten van Roi Et) het kleurrijke raketfestival gehouden. In Thailand wordt dit festival Bun Bang Fai genoemd. Dit festival wordt gevierd ter ere van het begin van het regenseizoen (begin mei). Vassakan, de God van de Regen, zou erg van vuur houden. Om deze reden vuurden de boeren in de regio raketten af, zodat Vassakan het zou laten regenen. Tegenwoordig wordt dit festival uitbundig gevierd met enorme raketten, veel muziek, dans en gezelligheid.
De internationale keuken; omdat hier veel expatriates in de omgeving wonen (buitenlanders die in Thailand werken), is er een goede internationale keuken in deze regio.
Khon Kaen National Museum; in dit museum kunt u objecten uit de Dvaravati tijd bezichtigen; voornamelijk kunststukken van brons en keramiek.
Het bezoeken van tempels; het leukste is het bezoek in de ochtend te plannen rond ongeveer 11 uur. Rond deze tijd eten de monniken voor het laatst die dag. Als u iets te eten meeneemt, bijvoorbeeld een ananas of gegrilde kip van de markt, kunt u dit eten aanbieden aan de monniken.

Het Kaarsenfestival in Ubon rachathani
Ubon Ratchathani

Ubon Ratchathani is gelegen in de zuidoostelijke hoek van de Isaan, nabij de Cambodjaanse grens en de grens met Laos. De Thaise overheid probeert deze provincie te promoten als de ‘smaragden driehoek', vanwege de enorme monsoenbossen in de omgeving. De stad Ubon is een belangrijke stad voor de Isaan. De grensovergang aan de route 217 is een van de weinige grensovergangen met Laos en is daarom een belangrijk economisch punt voor de omgeving.

Bezienswaardigheden

Het Kaarsen Festival in juli; dit is een parade van gigantisch sculpturen uit was.
Wat Tung Sri Muang; deze tempel is bekend om zijn antieke bibliotheek in traditioneel Thaise stijl.
Wat Maha Wangram; deze tempel is gebouwd ten tijde van Koning Rama III en wordt beschouwd als de belangrijkste tempel van deze regio.

Surin

Surin is een rustige provincie waar eind november het jaarlijkse Surin Elephant Roundup Festival georganiseerd wordt. Er gebeuren tijdens dit festival allemaal spannende dingen. Als u psychedelisch beschilderde olifanten en olifantenvoetbal wilt zien, moet u zeker komen kijken.

Bezienswaardigheden

Zilverwerk dorpjes; In de dorpjes Ban Khwao en Ban Chok worden mooie zilveren sierraden gemaakt, zoals zilveren ringen, oorbellen, armbanden en horloges. De dorpjes liggen aan de snelweg 2l/1(Sutin-Chom Phra Route) 4 kilometer aan de rechterkant, kilometerpaal l4-15.

Khmer tempel
Buri Ram

Deze stad wordt ook wel de 'Sfeervolle stad' genoemd. Hier kunt u oude ruines uit de Angkor periode bewonderen die recentelijk opgeknapt en gerestaureerd zijn, waardoor deze erg interessant zijn als u geïnteresseerd bent in de Khmer periode. De stad ligt ongeveer 410 kilometer van Bangkok.

Bezienswaardigheden

Buriram Vogel Park; in dit park kunt u uitstekend vogels spotten. Vooral tijdens de periode november en april trekken vele vogels naar dit park. Het park ligt in het Huai Talat resevoir, 15 kilometer van het centrum Buriram I'rakhon Chai weg.

Loei

Loei is een van Thailand's mooiste en meest ongerepte provincies. Het is er bergachtig, en hier worden de meest extreme temperaturen gemeten. In de zomer is het ongelofelijk heet, en in het koude seizoen is het nergens kouder in Thailand dan in Loei. Trekking en hiking zijn hier erg populair, maar dan wel in het koude seizoen. Deze weersomstandigheden hebben geresulteerd in een overweldigend mooie natuur. Loei ligt 520 kilometer van Bangkok.

Bezienswaardigheden

Phu Kradung National Park; dit park is een van de meest romantische plekken van Thailand. Er leven hier herten, olifanten en vele bijzondere vogelsoorten. Als u rond zonsondergang op de heuvel gaat zitten kunt u van het ongelofelijk mooie uitzicht genieten. het park ligt op een hoog plateau, 70 kilometer van Loei langs de Khon Kaen Loei hoofdweg.
Phu Rua National Park; door het (voor Thailand) koele klimaat groeien hier bijzondere orchideesoorten. Ook is er een uitkijkpunt waar u de rivieren Huang en de Mekong goed kunt zien. Phu Rua National Park ligt 59 kilometer van Loei en 9 kilometer van Amphor Phu Rua.

Udon Thani

Udon Thani is een belangrijke transporthub en heeft een belangrijke agrarische markt voor de omliggende provincies. Vooral expats (buitenlanders die in Thailand wonen en werken) komen hier om zaken te kopen die in de rurale gebieden van de provincie niet te verkrijgen zijn. Udon Thani ligt 564 kilometer van Bangkok.

Bezienswaardigheden

Udon Saeng Tawan (Zonnenschijn); op twee kilometer va Udon Thani kunt u schitterende en heerlijk geurende orchideeën bewonderen. In de orchideeëntuin wordt een bijzondere soort orchidee gekweekt genaamd 'Undon Zonnenschijn'
Nong Prachak; is een prachtig park, gelegen in de provincie, met een groot meer en een diversiteit aan bomen en geurende bloemen. U kunt hier heerlijk tot rust komen.

Nakhon Phanom

Nakhon Phanom heeft duidelijke kenmerken van de Laotiaanse en Vietnamese cultuur, hoewel de hoofdstad voornamelijk bevolkt wordt door Chinezen. De stad Nakhon Phanom heeft een fantastisch uitzicht over de Mekong Rivier en de bergen van Laos.

Bron: Thailandreisgids

Het echte Thailand.

Het 'echte' Thailand

Al twintig jaar beveelt Joe Cummings de Isan aan. Toch gaat maar een paar procent van de gebruikers van zijn Lonely Planet-gids er op reis. De rest verkiest de Gouden Driehoek en de bounty-eilanden van het zuiden. De ware Thailand-liefhebbers worden al lyrisch wanneer ze het woord Isan (het Noordoosten) in de mond nemen. Met predikaten als 'het echte Thailand' en het 'onbedorven platteland' kunnen ze de niet-toeristische streek pathetisch verheerlijken.

Dit 'echte Thailand' wordt echter overwegend door Lao's bevolkt. In 1828 hadden de Siamezen Vientiane met de grond gelijkgemaakt en om de kracht van de vijand voorgoed te breken dreven ze de Lao's vanuit hun domicilie ten oosten van de Mekong massaal naar Siam. De Isan werd een Lao-streek, met een Lao-bevolking die thans vier keer groter is dan die van Laos.

De Lao-cultuur wortelde er stevig. De zijrivieren van de Mekong waren visrijk, maar door de schrale bodem en wispelturige regenval werd het harde bestaan er - naar zeggen - een goede voedingsbodem voor het incasseringsvermogen van kickbokskampioenen. Bezienswaardigheden liggen nogal verspreid, maar voor wie in korte tijd aan zijn trekken wil komen is Pak Mun (Mond van de Mun) een goede keuze: spectaculair landschap, prehistorische rotsschilderingen en bakermat van een fascinerende boeddhistische stroming.

Zeventig kilometer ten oosten van Ubon Ratchathani watert driekwart van de streek via de Mun af in de Mekong. Vergeleken bij de caramelkleurige stroom modder uit China, Birma en Laos waarmee de Mekong zich een weg door honderden meters dikke zandsteenformaties slijpt, lijkt de Mun glashelder. De bouw van stuwdammen, industrie, ontbossing en de alles dominerende migratie-arbeid hebben de streek zo drastisch veranderd dat 'onbedorven platteland' nu ironisch klinkt.

Ten noorden van Pak Mun, bij de ingang van het nationaal park Pha Taem, torenen paddestoelvormige zandsteenrotsen, natuurlijke monolieten die een handelsmerk van de streek zijn. Weidse rotsvlakten met bloeiende vegetatie doen denken aan Hollandse weiden in het voorjaar. Een ongekende kleurenpracht in de tropen waar het groen soms deprimerend de toon aangeeft. Bangkoks nouveau riche trekt er in four wheel drives heen om film na film vol te schieten.

Bij de Pha Taem-klip is het uitzicht spectaculair: diep beneden stroomt de Mekong, erachter ligt Laos. De rust van de rivier is schijn, de strijd tussen water en rots vindt alleen minder opzichtig plaats dan bij de vele stroomversnellingen waar de Mekong berucht om is. Toen de leden van de grote Franse Mekong-expeditie na wekenlang geploeter de Khone-watervallen achter zich hadden, beseften ze dat de rivier als commerciële handelsverbinding met China een illusie was. Niettemin trokken ze verder en Kerstmis 1866 bereikten ze Pak Mun. Stroomopwaarts zou de rivier opnieuw vol obstakels zijn: daarom gingen ze per olifant naar Khemmarat.

Alleen de tekenaar Louis Delaporte - wiens schetsen van de ruïnes van Angkor in Europa furore maakten - ondernam de tocht per prauw. Een mijl boven Pak Mun was de Mekong slechts 120 meter breed, maar het wateroppervlak angstvallig stil. Delaporte wierp al zijn honderd meter touw uit, maar het peillood wilde de bodem niet raken.

Volgens omwonenden leeft er een monsterachtige naga (serpent) die mensen en olifanten naar de immense diepte sleurt. Delaporte had moeite nieuwe peddelaars te regelen. Daarna was hij, zonder het bestaan ervan te vermoeden, aan de rotsschilderingen van Pha Taem voorbijgevaren.

De driehonderd afbeeldingen van rood oker over 180 meter rotswand gelden als de grootste prehistorische fresco ter wereld. Lascaux of Altimira zijn ouder en artistiek op hoger niveau. Maar Pha Taem is intrigerend met zijn enorme figuren met driehoekige hoofden, die op E. T. lijken. Olifant, schildpad, rund en de reusachtige Mekong-catfish zijn echter goed geproportioneerd. Daarnaast zijn er tientallen handafdrukken, kartellijnen en andere abstracte figuren. Afbeeldingen van vistuig en bundels geplante rijst suggereren een boerenbestaan zoals dat tot voor kort de streek domineerde. Waarschijnlijk zijn de schilderingen drie- tot vierduizend jaar oud en moeten ze aan de Ban Chiang of een daaraan verwante cultuur worden toegeschreven.

De Isan is een prehistorische goudmijn. Ook bij de Pak Mun werden prehistorische artefacten opgegraven. Chinese munten en bronzen trommels (uit Noord-Vietnam) wijzen erop dat de Mekong een oude handelsroute was. Volgens inscripties uit de zevende eeuw speelde de streek een sleutelrol bij de opkomst van de Khmer-beschaving.

De opkomst van Siam als regionale grootmacht drukte de Isan in de vergeethoek. Rond 1900 werd de streek weer van betekenis, vooral als buffer tegen het Franse imperialisme. Met grote ijver werd het gebied onder centraal bestuur gebracht en probeerde men de schijn te wekken dat de voormalige Lao-slaven gelukkige Siamese staatsburgers waren.

Ook de monnikenorde moest in het gareel van Siam worden gebracht. Maar de kerkvaders in Bangkok kregen weinig greep op de boeddhistische traditie van de Lao's. De monniken waren nauw betrokken bij het dagelijkse bestaan, werkten soms zelfs als boeren en vierden uitbundig de traditionele feesten samen met de dorpelingen, tot afschuw van de clerus in de hoofdstad.

Lao-monniken maakten maanden- of jarenlange zwerftochten waarbij ze in de nog overvloedige wildernis mediteerden en wijsheid vergaarden - wars van de religieuze studie en examens waarop men in Bangkok de nadruk legde. De uit Pak Mun afkomstige monnik Achan Man (1871-1949) was de grondlegger van die traditie. Vaak belandden Man en zijn volgelingen zwervend in Laos, dat ze als één zagen met de Isan, aan 'de andere kant van de Mekong'. In Bangkok zag men de rivier vooral als de grens met het Franse rijk.

Een bezoek aan Pu Lon, een door Man gestichte ashram, maakt duidelijk hoezeer de meditatie van de zwerfmonniken verweven is met het ruige rotslandschap rond de Mekong. De heuvel ligt in een afgelegen district waar tanige boeren je nog verbaasd aanstaren vanuit hun velden. Overal jagen kinderen met katapults op vogeltjes en strikken hagedissen. Als er nog ergens een 'onbedorven platteland' is, dan moet het hier zijn.

Bron; Sjon Hauser, Volkskrant

Onze reis van 26-11-2005 tot 25-02-2006

Vertrek vanuit onze woonplaats Heerlen.

Wekker om 6 uur gezet en meteen opgestaan. Toen ik mijn ogen eenmaal open had keek ik eens door het raam naar buiten en zag een pak sneeuw liggen waar je niet goed van werd. Ik dacht, dit wordt een fiasco om op tijd in schiphol aanwezig te zijn.

Douchen, ontbijten en een laatste check van de reispapieren. De bestelde taxi was precies op tijd aanwezig om ons naar het station te brengen. De reis kon beginnen.

Op het station aangekomen was er geen trein te bekennen. Omdat hier het beginpunt is voor de intercity naar Haarlem staat deze normaal 15 min. voor vertrek klaar. Op het laatste moment kwam hij binnenrollen. Met enige vertraging vertrokken en met nog meer vertraging aangekomen op schiphol. Door ons vroege vertrek hebben we hier geen hinder van gehad. Alles liep verder naar behoren, take off 14.25 uur met China Airlines.

De vlucht duurt te lang, is saai en de service aan boord wordt steeds slechter. Aankomst in BKK zoals gepland.

Eerst snel naar een rookhol om mijn nicotineverslaving te bevredigen, vervolgens naar de bagageclaim. Hier blijkt een koffer niet te zijn aangekomen.

Na het invullen van de benodigde papieren de shuttle bus genomen naar Domestic, iets gegeten en gedronken om vervolgens de reis naar Khon Kaen met Thai Airways te vervolgen.

Hier aangekomen zouden we Willem KK bellen die ons verder zou brengen naar onze eindbestemming Tat-Kha. Helaas, het tel.nummer van Willem zat in het voorzakje van de vermiste koffer, dus maar een taxi genomen.

De aankomst in Tat-Kha was weer geweldig, ik kon meteen weer plaats nemen op de Burgemeesterstoel. Na een voortreffelijke maaltijd met de nodige drank, georganiseerd door de plaatselijke bevolking, was het tijd om naar bed te gaan. Moe maar voldaan vielen wij op bed en binnen enkele seconden werd er gesnurkt met het geronk van de airco op de achtergrond.

De volgende morgen werden we pas om 10 uur wakker, we hadden zo vast geslapen dat we het gekukeleku van de hanen in de vroege morgen niet hebben gehoord.Na een stevig english breakfest gingen we ieder onze eigen weg.

Khun ging bijpraten met familie en dorpsgenoten en omdat ik daar nog steeds niets van versta heb ik mijn camera genomen om al de vernieuwingen op de chip vast te leggen.

Helaas, of liever gezegd gelukkig, kon ik alleen maar vaststellen dat er enkele zandpaden waren geplaveid, zelfs de weg naar ons bouwkavel.

Na een paar changbiertjes genuttigd te hebben werd het tijd om de BQQ aan te steken om ons voor te bereiden op het avondmaal.De schemer viel in en na een half uur is het dan stikke donker. Er werd een lamp boven de BQQ gehangen zodat ik kon zien waar ik mee bezig was.Opeens werd het lichter, ik schrok er van. Het was al snel duidelijk, straatverlichting, weer een vernieuwing in het dorp.

Na het nuttigen van de maaltijd en nog wat thaise tv gekeken te hebben met slecht beeld washet weer bedtijd. Door de slechte kwaliteit van de tv heb ik meteen een schotel aangeschaft, nu perfecte beelden van alle Thaise zenders, BVN en nog veel meer.

De volgende morgen worden we wakker gebeld door BBK Airport, onze koffer is terecht en wat ze ermee moeten doen. Mijn antwoord: zo spoedig mogelijk op het adres afleveren dat vermeld staat op het label aan de koffer. Dit is helaas niet mogelijk kreeg ik te horen, we kunnen hem hooguit naar Khon Kaen bezorgen en daar moet u hem zelf ophalen. Ik was het hier niet mee eens maar na veel geouwehoer zijn we hiermee akkoord gegaan.

Khun is met openbaar vervoer de koffer maar gaan halen, ze is de hele dag onderweg geweest, vv 300km.

We konden aanspraak maken op 2000 thb onkostenvergoeding maar dat kon niet in KK betaald worden, moesten we maar doen bij de incheckbalie van CA in BKK op onze terugvlucht.

Bij terugkomst van Khun meteen Willem KK gebeld (zijn nummer zat in deze koffer). Hij was al ongerust geworden omdat ik hem bij aankomst niet had gebeld en de daaropvolgende dagen ook niet. De dag erna stond hij, zoals afgesproken, met Toy op de stoep om de speciaal voor hem meegebrachte lekkernijen in ontvangst te nemen. Deze zaten gelukkig in de niet vermiste koffer anders waren de maatjes gaan wandelen.

Na wat gebabbel, een drankje en iets gegeten te hebben vond Willem het tijd om de thuisreis te aanvaarden. We spraken af dat wij naar Khon Kaen zouden komen.

De daarop volgende dagen een beetje op mijn Honda Phantom rond getourd, om te kijken of er nog iets verandert was en om de mensen die ik heb leren kennen in de afgelopen jaren weer te begroeten. Het is onvoorstelbaar hoe je in deze regio, DE ISAAN, elke keer weer door de bevolking wordt ontvangen. Zelfs op de plaatselijke markt werd ik meteen herkent.

Willem KK gebeld, we komen er morgen aan.

's Morgens op de Honda gestapt om de 160 km naar Willem te overbruggen. Daar aangekomen blijkt het Willem's verjaardag te zijn, dus meteen een feestje gebouwd. Op het einde heeft Toy ons naar het hotel gebracht. De andere morgen met een Tuk Tuk de motor opgehaald bij Willem en vandaar uit een ritje in de omgeving gemaakt.We kwamen uit bij de Ubon Rat dam. Hier krijg je een indruk van het waterbeheer in Thailand. Jammer, de Power Plant was niet in bedrijf. Een bezoek aan dit kunstmatige meer is aan te bevelen.

Terug naar Khon Kaen via binnen wegen die op de kaart staan aangegeven maar dit was een grote puinhoop, er klopte niets van. De plaatselijke bevolking stuurt je ook van hot naar haar omdat ze het zelf niet weten. Toch weer veilig aangekomen in Khon Kaen hotel.

Nog enige bezienswaardigheden in Khon Kaen bekeken, afscheid genomen van onze vriend Willem en Toy alvorens de thuisreis te beginnen.

We wisten uiteraard dat een zeer goede vriend van ons uit NL met de kerstdagen in Udon Thani, Nong han zou verblijven. Contact gezocht en afspraak gemaakt.

Ik had geen zin om alweer 165 km op mijn Honda te gaan sturen, dus de bus genomen. Op deze route rijdt alleen een oranje bus, klas 3,dat heb ik geweten. 4 uur op een houten plank zitten om de afstand te overbruggen, had ik mijn Honda toch maar genomen. Op het busstation werden we opgehaald door Harrie en Chool.

Na ruim 40 km reden we het stadje Nong Han binnen en nadat we enkele stoffige wegen hadden bereden arriveerden we bij zijn pas nieuw gebouwde woning. In deze grote woning is ruimte genoeg dus we konden er overnachten. We zij er 4 dagen gebleven en hebben de directe omgeving verkent incl. een dag shoppen in Udon Thani. Ook hier is de bevolking zeer vriendelijk, kenmerkend voor de ISAAN.

Weer terug in Tat-Kha sloeg de verveling toe.

Na overleg met Khun maar gestart met de bouw van ons toekomstige verblijf.

We zijn begonnen met de omheining zodat het perceel afgeschermd is als we met de bouw van de woning beginnen.

In het begin ging het tergend langzaam omdat ze nog alles met de schop doen. Na enkele dagen alles met argus ogen te hebben bekeken kreeg ik een rustig gevoel , alles verliep naar wens, ik kreeg vertrouwen in de aannemer.

We besloten om nog 2 weken naar Pattaya te gaan.

VIP 24 seat bus geboekt en wegwezen. Ondanks de geweldige seat's kwam ik toch gebroken in Pattaya aan na 11 uur reizen.

In het Guest House wat opgefrist en richting Jomtien Beach om in een ligstoel heerlijk uit te rusten en te genieten van alles wat er om ons heen gebeurde.

's Avonds op bezoek gegaan bij Ben Geurts van de Windmolen.

Toevallig was Jos Triepels ook aanwezig, beiden zeer goede vrienden van ons.Na wat bijpraten en de nodige pilsjes begon de vermoeidheid een rol te spelen en werd ik een beetje MAUW (zat in het thais), tijd om de krip te zoeken.

De volgende morgen heerlijk uitgeslapen en weer richting beach. In de namiddag een brommertje gehuurd en wat rond getoerd. Buiten alle bouwactiviteiten om was er niets verandert. We hadden een bezoekje aan de HangOut gepland. Om 21.00 uur een bath taxi genomen richting Soi 13/1 of 2,in elk geval op de hoek van Wonderfull. Straatje ingelopen maar geen HangOut te bekennen. Sfred was met de noorderzon vertrokken, dus maar een pilsje genomen in Wonderfull.

De daaropvolgende dagen; beach, rondtoeren en shoppen, 's avonds naar Ben en/of Soi White House.

Na 7 dagen hadden we Pattaya weer gezien en besloten terug te keren naar het thuisfront 'de ISAAN' Omdat we nogal veel geshopt hadden met de taxi gegaan.

We hadden nog 1 ½ week de tijd alvorens naar BKK af te reizen en deze tijd aan de bouw besteed.

De een na laatste dag een afscheidsfeestje gehouden voor de dorpsbewoners en de bouwvakkers met voldoende drank en food.

Time to go, afscheid genomen van familie, vrienden en kennissen. Klokslag 11.00 uur met de taxi naar Khon Kaen airport voor de vlucht naar BKK.

BKK. 1^e dag.

Aankomst in East Inn hotel 16.30 uur, te laat om nog iets te ondernemen,dus op naar de poolbar. Enkele drankjes genomen afgewisseld met een frisse duik. In een naburig visrestaurantje heerlijk gegeten, op de terugweg even een 7/11 binnengewipt om mijn favoriete slaapmutsje, Song Sam-Cola in te slaan.

BKK. 2^e dag.

Vroeg met de skytrain naar NL Ambassade om enkele papieren te laten legaliseren. Voor we aan de beurt waren wees de klok 2 uur later aan. We kregen de mededeling om tussen 15 en 16 uur terug te komen om de papieren op te halen. In die tussentijd iets gegeten, gedronken en een bezoek gebracht aan Home Pro. Ik wist niet dat dit alles te koop is, alles ingevoerd vanuit Europa. Zelfs laminaat is verkrijgbaar. Zie het als Praxis, Gamma of Hornbach. De prijzen zijn wel op europees nivo.

De papieren opgehaald en naar de hoogste toren van Th. gegaan, de Bakoa Tower (waarschijnlijk niet goed geschreven)

Zelfs bij een zwaar bewolkte hemel, of was het smog, heb je een geweldig mooi uitzicht op de skyline.

BKK. 3^e dag.

Wederom met de skytrain naar Thaksin Bridge waar de expressboot van de Chao Phraya aanmeert. Ticket genomen voor het eindstation Nonthaburi. Deze vaart beschouw ik echt niet als een touristische trekpleister. Er wordt ruw aangemeerd en weer vertrokken, de boot is te vol om enkel inzicht te krijgen van de Chao Phraya rivier. Daarom gekozen voor;

BKK. 4^e dag.

Vanaf de Thaksin Bridge met een langzaam bootje ( de dag ervoor had ik dat wel even bekeken) de rivier opgegaan en tevens de klongs in gevaren.

Zie hierover het fotoalbum.

Het uur U, inpakken en wegwezen naar NL.

Aangekomen op schiphol was het bar en boos.

Volgende bezoek aan Thailand is de hele maand juni 2006.

EINDE, THE END, FIN, ENDE

De Isaan

De Isan vormt het grootste deel van Thailand en telt ook de meeste inwoners. En toch is deze gigantische hoogvlakte het ondergeschoven kindje van het land, op slechts een paar uur rijden van Bangkok. De meeste toeristen laten dit gebied links liggen (of rechts, als ze naar Chiang Mai reizen).

Met Laos (en de Mekong) in het noorden en oosten en Cambodja in het zuiden, vormt de Isan een fantastisch gebied om te ontdekken. Er valt meer te zien en te beleven dan menigeen in één reis kan verwerken. Het uitzicht is anders, het eten eveneens, om nog maar te zwijgen van zeden en gewoonten en de vele historische bouwwerken die dateren uit vervlogen eeuwen. Een groot deel van de Isan maakte immers deel uit van het grote rijk van de Khmer uit Cambodja. Hier vinden we geen spectaculaire eilanden en stranden, geen interessante bergstammen, maar schitterende nationale parken, vergezichten over de Mekong en opmerkelijke feesten en festiviteiten. Waarom dan relatief zo weinig buitenlandse bezoekers? Misschien is het wat monotone landschap de oorzaak, zeker in de droge tijd tussen november en mei? De wegen in het gebied zijn zonder meer uitstekend, dus daar kan het niet aan liggen. Wie het weet, mag het zeggen.

We beginnen deze rondrit op autoweg 2 (richting Nakhon Ratchasima/Korat) bij het Nationale park Khao Yai, op 200 kilometer van Bangkok. Dit park is vorig jaar door de Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed. Het beslaat een oppervlakte van meer dan 2100 vierkante kilometer en kent een hoogteverschil van dik 1000 meter. In het park is sprake van een geweldige variëteit aan flora en fauna. Daarmee is het een van de minst aangetaste moessonwouden op het Aziatische vasteland. Het park is grotendeels goed toegankelijk en beschikt over uitkijktorens bij belangrijke drinkplekken, restaurants en mogelijkheden om in of in de nabijheid van het park te overnachten. Hier vinden we nog een stuk of 200 olifanten in het wild, maar ook verschillende soorten herten, wilde zwijnen, luipaarden, beren, zeldzame vleermuizen, neushoornvogels en zelfs tijgers. De beste periode om dieren te zien, ligt in de regentijd, van mei tot oktober, hoewel de meeste bezoekers de voorkeur geven aan de koelere periode in de rest van het jaar. Het kan er dan overigens best fris zijn. Omdat het park groot genoeg is om te verdwalen, verdient een goede gids aanbeveling. Om het park goed te leren kennen, is in feite een meerdaags verblijf nodig. Vergeet niet een muggenmiddel mee te nemen en een verrekijker.

Aan de rand van het park treffen we een opmerkelijk wijngoed, Château des Brumes. Met behulp van Franse experts probeert de eigenaar hier al ruim tien jaar een goede kwaliteit wijn te maken. Met succes, al liggen de prijzen niet bepaald laag. Gasten kunnen op de Village Farm overnachten en fietsen in de omgeving. En uiteraard een goed glas wijn drinken. In Kaeng Hin Peurg ligt een nieuw traject om te raften op de rivier, geschikt voor internationaal toerisme, al kan het er af en toe ‘wild' aan toe gaan.

Korat, poort naar de Isan

Nakhon Ratchasima (Korat) vormt de poort naar het noordoosten. De stad fungeerde in de Vietnamoorlog eind jaren zestig als militair steunpunt voor de VS. Een bezoek aan de stad hoeft niet meer dan een middag te kosten. Het Mahaweerawong museum beschikt over een indrukwekkende verzameling van oude objecten uit de Khmertijd. En in het centrum zien we het monument van Thao Suranari, die in 1826 met ander vrouwvolk tegen de Laotianen ten strijde trok. Uiteraard met de overwinning tot gevolg. En eveneens uiteraard wordt dat eind maart, begin april groots gevierd.

Een bijzondere indruk laat het Khmer-heiligdom in Phi Mai achter. Het is nu precies duizend jaar geleden gebouwd en daarmee ouder dan de grote tempel van Angkor in Cambodja, waarmee het overigens door een weg was verbonden. Beide tempels vertonen opvallende overeenkomsten.

Het heiligdom is niet groot in oppervlakte, maar wel in bezienswaardigheid. Het is in ieder geval op een verantwoorde manier gereconstrueerd, iets wat niet veel andere historische monumenten in Thailand kunnen zeggen. Op doordeweekse dagen is het hier vrij rustig. Het nationale museum ligt naast de Sa Kwan, een waterreservoir uit de 12^de eeuw. Het museum herbergt veel antieke beeldhouwwerken. Een bezoek aan Phi Mai is niet compleet zonder een blik op de Sai Ngam, de grootste en oudste boom van Thailand, die een heel eiland overkapt. Aan de overkant van de weg is het heerlijk lunchen.

Khon Kaen

We zoeken de 2 weer op en gaan op weg naar Khon Kaen, eveneens een voormalig militair steunpunt van de Amerikanen. De lengte van de startbaan op het lokale vliegveld maakt deze geschikt voor de grootste toestellen, al wordt er nauwelijks gebruik van gemaakt. De gelijknamige provincie is overwegend landelijk en vormt het hart van de Isan. Gedreven door een groeiende economie is hier genoeg te beleven op gebied van bars en restaurants. De vele goede hotels maken Khon Kaen een aangename stedelijke tussenstop op weg naar Nong Khai, aan de Mekong. We vinden hier een nachtmarkt en veel winkels die zijde en katoen aanbieden uit de Isan. Menigeen koop hier een mawn khwaan, het harde driehoekige kussen als ondersteuning van de elleboog als we op de grond zitten. Ons advies: leeg kopen en thuis vullen, bespaart veel slepen. Gek op slangen? Ga dan naar het dorp van de koningscobra;'s Ban Khok Sa-Nga, waar de beesten op uitgebreide schaal worden gekweekt.

Roi Et heeft niet meer de functie die het drie eeuwen geleden had: vesting ter verdediging tegen de Laotianen. De stad telde destijds 11 torens. Nu is het een moderne stad met ongeveer 40.000 inwoners. Het kunstmatige meer heeft een eiland met een Boeddhabeeld.

Grens met Laos

In Nong Khai eindigt de 2, de Friendship Highway, en ook de spoorlijn. De rivier Mekong vormt een brede en duidelijke grens met Laos. De Vriendschapsbrug vormt de enige verbinding met de Laotiaanse hoofdstad Vientiane en is betaald door Australië. De brug stamt uit 1994 en meet bijna 1200 meter. De Laotiaanse regering verstrekt hier toeristenvisa à raison van 30 USD of een gelijk bedrag in Baht. Omdat de regelingen regelmatig veranderen, is navraag bij de Laotiaanse ambassade in Bangkok aan te bevelen.

Aan de Thaise kant rijen villa's, hotels, guesthouses en bars, met hier en daar een Chinees-Frans toefje. De sfeer in Nong Khai is zonder meer ontspannen, het eten op de markt in het stadje uitermate smakelijk, al is het alleen al vanwege het uitzicht op de (bijna lege) Laotiaanse oevers. Kom tot rust in Nong Khai. Hier vallen ook anderszins koopjes te halen.

Een van de hoogtepunten van een bezoek aan het ‘bruggenhoofd' Nong Khai is een bezoek aan het uitermate merkwaardige, maar wellicht daardoor indrukwekkende Sala Kaew Ku, In 1978 begon de ‘zwerfmonnik' Luang Pu met het vervaardigen van een beeldentuin, vol bizarre en surrealistische beelden met filosofische inslag. Het hoogste beeld meet 25 meter en beeldt een Boeddha uit die op een veelkoppige draak zit. Ook het ‘Rad van het Leven' is de moeite van het bekijken waard. De monnik predikte een merkwaardige mix van hindoeïsme en boeddhisme en nog wat meer religies, maar verzamelde een hele schare volgelingen om hem heen. Wellicht nog merkwaardiger, fascinerender, raadselachtiger en zelfs griezeliger is dat het stoffelijk overschot van de in 1996 overleden Luang Pu zou weigeren te vergaan. De bezoeker die een paar Baht neertelt, kan hem in de verte achter glas zien liggen. Nong Khai telt naast deze beeldentuin nog een paar tempels die eveneens de moeite waard zijn.

Wieg van de mensheid

In Nong Khai gaan we rechtsaf, richting Nakhon Phanom. Linksaf leidt naar de provincie Loei, dat steeds meer bekendheid geniet vanwege de wijnbouw. Maar wij volgen de Mekong naar het stadje Nakhon. Onderweg stoppen we diverse keren vanwege het fraaie uitzicht op de rivier of een imposante tempel. Ook Nakhon Phanom moet het hebben van het uitzicht op het bruine water en de veerbootjes. Zo te zien ligt het leukste landschap, stevige bergen, aan de Laotiaanse kant. Na het vertrek van de Amerikanen en de sluiting van bars en clubs is hier niet veel meer te beleven.

Landinwaarts ligt wat sommigen noemen, de ‘wieg van de mensheid', Ban Chiang. De stad ligt op 50 kilometer ten oosten van Udon Thani. Bij opgravingen zijn resten aangetroffen van meer dan 7500 jaar oud. Een groot deel daarvan is te bezichtigen in het Ban Chiang National Museum. Op een prehistorisch kerkhof zijn meer dan 50 menselijke skeletten gevonden en het nodige keramiek en bronzen objecten. Sinds 1992 hoort het gebied volgens Unesco tot het Werelderfgoed. Inwoners van Ban Chiang bieden veel artefacten aan, maar zelfs valse mogen niet worden uitgevoerd. Niet kopen, dus. Udon Thani is een goede plek om te overnachten. De Amerikanen hebben er een rits koffietentjes, restaurants, clubs en hotel achtergelaten.

100 kilo goud

Na dit uitstapje rijden we weer terug naar de Mekong, op weg naar That Phanom. Het stadje zelfs laat nauwelijks indruk achter, de Wat Phra That Phanom doet dat des te meer. Het is een regionaal monument en wordt bezocht door boeddhisten uit de verre omtrek en zelfs van Bangkok. Zij laten zich graag fotograferen voor de geweldige chedi, in Laotiaanse stijl, en 57 meter hoog. Naar verluidt is de spits versierd met ruim 100 kilo goud. Volgens velen is dit de mooiste van heel Laos. Hoe oud de tempel zelf is, weet niemand, maar een leeftijd van ruim 1500 jaar is niet uitgesloten. In het nabijgelegen park kan de bezoeker zich ontspannen. Interessant is de Laotiaanse markt op maandag- en donderdagochtend. Wie dol is op Laotiaanse kruidenmengsel, voor eten of gezondheid, is hier aan het goede adres.

Dat geldt ook voor het stadje Mukdahan, eveneens aan de oever van de Mekong, tegenover de Laotiaanse stad Savannakhet. Dit is een van de leukere stadjes van de regio. Zeker in het weekeinde laat Mukdahan zien waarom het een handelscentrum van betekenis is. In ieder geval het fototoestel niet vergeten! Sinds kort verbindt een brug de beide steden, als onderdeel van een snelle verbinding van en naar Vietnam.

Op het drielandenpunt, waar Laos, Cambodja en Thailand elkaar raken, begin de provincie Ubon Ratchatani. Dit is een landschappelijk schitterend gebied, door de Tourism Authority of Thailand omgedoopt in ‘de Smaragden Driehoek'. De hoofdstad Ubon Ratchatani (stad van de lotusbloemen) laat zien dat de stad met ruim 100.000 inwoners duidelijk in de Isan ligt. Ook dit was een militair steunpunt voor de VS tijdens de Vietnamoorlog. Nu is het een centrum voor scholing en economische ontwikkeling. De nabijgelegen Laotiaanse grens zorgt voor een constante toevloed van buitenlandse gasten. Die komen uiteraard ook voor de nationale museum van Ubon, ondergebracht in een voormalig paleis uit de tijd van Rama VI. De stad zelf is ruim voorzien van fraaie tempels.

De Pha Taem (klif) bij het alleraardigste stadje Khong Jiam, waar de rivieren Mekong en Mun samenvloeien vinden we oude schilderingen uit de tweede en derde eeuw voor onze jaartelling. Dit is een superromantisch gebied, met watervallen, stroomversnellingen en strandjes. Een eigen vervoermiddel is hier wel meegenomen.

Olifanten en nog eens olifanten

Zeker voor wie in november in de buurt is, mag een trip naar Surin niet ontbreken. Het hele jaar is in provincie en gelijknamige hoofdstad weinig te beleven, maar als de jaarlijkse ‘Elephant Roundup' van start gaat, lijkt Surin nog het meest op een stad in het Zuiden van Nederland in de carnavalsperiode.. Van heinde en verre trekken de mahouts met hun dikhuiden naar Surin, vaak meer dan 300 stuks. Op een voetbalveld laten de beesten zien waartoe ze in staat zijn en waren, van oorlog voeren, via het slepen van boomstammen tot olifantenvoetbal. Buiten de hekken is het een ware kermis, maar altijd gezellig. En wie buiten deze periode veel olifanten wil aanschouwen, kan terecht in het olifantendorp Ban Tha Klang, op ongeveer zestig kilometer van Surin. De hoofdrolspelers van de roundup worden hier klaargestoomd en laten elke zaterdag hun kunsten zien. Dit is het échte olifantenland en daar komen bezoekers uit alle werelddelen op af. Op weg naar Tha Klang is een stop in Khwao Sinarin de moeite waard, het centrum voor eersteklas zijde en zilversmeedwerk.

In de provincie Buriram willen we dan nog resten van de andere belangrijke Khmer-tempels bezichtigen. In totaal telt de provincie ruim 140 ruïnes. De Phanom Rung is, gerestaureerd, onbetwist de mooist. Die ligt op een uitgebluste vulkaan, temidden van rijstvelden. De bouw is in de elfde eeuw begonnen en werd in de dertiende eeuw beëindigd. De monumentale toegangsweg van dik 160 meter is wereldbekend. Restauratie van het complex heeft bijna 18 jaar geduurd. Het geheel is indrukwekkend. Kijk vooral naar de versierde deurlijst boven de oostelijke hoofdingang. Het verdween in de jaren zestig en dook jaren later op in een museum in het Amerikaanse Chicago. Na lang touwtrekken is het weer op de oorspronkelijke plaats teruggekeerd.

In de Isan valt veel en veel meer te zien dan we hier in kort bestek kunnen vermelden. De regio wemelt van de natuurparken, ruïnes, tempels en schitterende uitzichten. Een georganiseerde rondreis is een uitstekende manier om voor de eerste keer met dit onbekende stuk Thailand kennis te maken. De repeater kan ook kiezen voor een huurauto, al dan niet met chauffeur. De doorgewinterde reiziger reist per trein of vliegtuig naar de plaats(en) van bestemming en maakt van daaruit uitstapjes. Rondtrekken door de Isan hoeft niet veel te kosten, gezien de vriendelijke prijzen van accommodaties en restaurants.

Bron: Hans Bos.

Mijn eerste ervaring met Thailand.